Moet Lale Gül haar bek houden? Schrijfster haalt keihard uit richting scheldende vrouw

Lale Gül heeft zich nooit laten muilkorven. Als schrijfster en columniste heeft ze keer op keer laten zien dat ze zich niet laat intimideren door bedreigingen of haat. Haar scherpe pen en openhartige blik op de samenleving hebben haar tot een van de meest besproken stemmen van haar generatie gemaakt. Toch krijgt ze vanwege haar scherpe uitspraken regelmatig te maken met kritiek. Niet altijd vanuit onbekende hoek, maar ook publieke figuren spreken zich regelmatig hard uit over de schrijfster.

Onlangs werd haar geduld opnieuw op de proef gesteld toen een medewerker van de Gemeente Utrecht en Amsterdam haar op een denigrerende manier benaderde. In een comment onder een bericht over een uitspraak van Lale Gül over Arjen Lubach ging deze Nilab Ahmadi volledig los. Dat vond Lale te ver gaan: Ahmadi had het erover dat Lale haar 'bek moest houden', en haar 'bek open moest trekken' over andere zaken, zoals bijvoorbeeld Israël. Lale Gül haalde meteen verhaal bij de werkgevers van Ahmadi. Ze vond het écht niet kunnen dat hun medewerker zó tekeer ging zonder enige verantwoording te hoeven afleggen. Daar had ze een punt; het betoog van Ahmadi was vrij direct...

Sinds de publicatie van haar debuutroman Ik ga leven in 2021 heeft Gül te maken gehad met doodsbedreigingen en zware kritiek, vooral vanwege haar islamkritische standpunten. Haar boek, waarin ze haar strenge islamitische opvoeding beschrijft, leidde tot een breuk met haar familie en maakte haar tot mikpunt van haat binnen bepaalde gemeenschappen. Desondanks bleef ze haar mening geven en haar ervaringen delen, wat haar tot een symbool maakte voor vrijheid van meningsuiting en vrouwelijke emancipatie. Ze toont dat het mogelijk is om je overtuigingen te uiten, zelfs als dat persoonlijke risico’s met zich meebrengt.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat Gül zich fel verweerde tegen de opmerkingen van Krispijn. Ze liet zich niet de mond snoeren en benadrukte het belang van respectvolle communicatie, zelfs bij het uiten van kritiek. Haar reactie onderstreept haar vastberadenheid om haar stem te laten horen, ongeacht de obstakels die ze tegenkomt. In haar recente uitspraak: “Ik zal mijn ongezouten mening blijven geven, al moet ik die bekopen met doodsbedreigingen” klinkt niet alleen moed door, maar ook een duidelijke oproep aan anderen om niet te zwijgen.

Dus, moet Lale Gül haar bek houden? Absoluut niet. Ze heeft het recht en de plicht om haar mening te uiten, en we zouden haar moeten steunen in haar streven naar een meer open en eerlijke samenleving. In een tijd waarin vrijheid van meningsuiting onder druk staat en vrouwen vaak worden gesilenced, is Lale Gül een baken van moed en integriteit. Haar verhaal is een inspiratie voor iedereen die zich wil uitspreken en vecht voor een samenleving waarin iedereen zijn of haar stem kan laten horen. Lale Gül laat zien dat het mogelijk is om trouw te blijven aan jezelf en je overtuigingen, zelfs als dat betekent dat je tegen de stroom in moet zwemmen.