Gevallen Jutta Leerdam zet haar perfect ronde troeven in om deelname Olympische Spelen af te dwingen

Het OKT in Thialf had hét moment moeten worden voor Jutta Leerdam op de 1000 meter. Haar afstand, haar specialiteit, haar route richting olympisch goud. Maar het liep anders. Een valpartij gooide roet in het eten en daarmee leek deelname aan de Spelen op de 1000 meter in één klap van tafel. Althans: officieel wel. In de praktijk blijkt het verhaal een stuk minder zwart-wit.

Want wie denkt dat plaatsing voor de Olympische Spelen puur een rekensom is, onderschat hoe het systeem écht werkt. De regels zijn ingewikkeld, de ruimte voor interpretatie groot en de uiteindelijke beslissingen worden niet alleen op tijden en klasseringen gebaseerd. Vorm, verwachtingen en (niet onbelangrijk) de gunfactor spelen een serieuze rol.

Dat weten de schaatsers zelf ook. Achter de schermen wordt inmiddels stevig gelobbyd door rijders die tijdens het OKT zijn afgevallen, maar zichzelf allerminst kansloos achten. In interviews laten ze opvallend openlijk weten dat ze ondanks uitschakeling nog steeds mikken op olympische deelname. Ze wijzen op eerdere overwinningen, constante vorm en het idee dat ze “gewoon thuishoren” op hun afstand.

Jutta Leerdam is daarin geen uitzondering. Ze viel op de 1000 meter, maar is allesbehalve verdwenen uit het gesprek. Integendeel. Ze kwalificeerde zich wél voor de 500 meter, al liggen haar goudkansen daar een stuk lager. Haar focus blijft dus overduidelijk liggen op die 1000 meter en alles wijst erop dat ze de bond daar subtiel aan probeert te herinneren.

Naast sportieve argumenten heeft Jutta namelijk iets wat weinig andere schaatsers hebben: wereldwijde aantrekkingskracht. Voor de KNSB is zij simpelweg het grootste uithangbord van de sport. Miljoenen volgers op social media, enorme bekendheid in de Verenigde Staten dankzij haar relatie met Jake Paul en hun reality-achtige media-aanwezigheid: Jutta reikt ver voorbij de Nederlandse schaatsbubbel.

En laten we eerlijk zijn: schaatsen blijft internationaal een niche. Buiten Nederland is het voor velen een vrij onbekende sport. Wil je dat mensen blijven kijken tijdens de Olympische Spelen, dan helpt het enorm als er iemand aan de start staat die zelfs niet-schaatsfans herkennen. Iemand bij wie mensen stoppen met zappen. Jutta lijkt zich daar zelf ook uitstekend van bewust.

Op Instagram verschijnen heerlijke foto's (zoals bovenstaande) met tranentrekkende bijschriften. Dat zijn geen willekeurige kiekjes, maar beelden die precies doen wat ze moeten doen: aandacht trekken. Opvallend vaak van haar zijaanzicht, strak in het schaatspak. Want hoe je het ook wendt of keert: Jutta’s voorkomen is onderdeel van haar publieke kracht. En ja, ook haar inmiddels legendarische achterwerk speelt daarin een rol.

Het is sentimentpolitiek, maar wel effectief. Want als bond moet je je serieus afvragen: laat je dit lopen? Laat je je grootste internationale troef thuis, terwijl er ruimte is om te schuiven? Officieel is er nog niets beslist. Maar één ding is duidelijk: Jutta Leerdam is nog lang niet klaar. Niet op het ijs, en zeker niet daarbuiten.