De Nederlandse dames waren lekker op dreef tijdens het EK Schaatsen in Thialf. Jutta Leerdam en Ireen Wüst pakten op de 1000 en 1500 meter een gouden plak, terwijl Femke Kok in haar eerste internationale optreden geen eremetaal won, maar wel de grootste verrassing was. [caption id="attachment_58376" align="alignnone" width="1120"]
Wanneer je de afgelopen tien jaar schaatsen hebt gevolgd, kun je niet om
Ireen Wüst heen. De prestaties van de Brabantse snelheidsduivel zijn je waarschijnlijk met de paplepel ingegoten. Sinds 2004 is Wüst onze nummer één als het gaat om het langebaanschaatsen bij de
vrouwen. Dit EK won ze voor het eerst een titel op de 1500 meter én pakte ze
goud met de ploegenachtervolging, terwijl er op de minder lange afstanden (1000 en 500 meter) plots
nieuwe gezichten ten tonele verschenen. Krijgen wij dan eindelijk een nieuwe IJsprinses?
Jutta Leerdam
Of ja: nieuw? We hoeven je in ieder geval geen kennis meer te laten maken met
Jutta Leerdam en Femke Kok. De twee dames kunnen er wat van. Jutta liet de concurrentie op de
1000 meter niet voor het eerst
haar achterste zien door de beste tijd te klokken. De Nederlands kampioene won daarmee haar eerste internationale prijs bij de senioren en mag over een maand dit trucje herhalen op mondiaal niveau. Eind februari staan namelijk de wereldkampioenschappen afstandsschaatsen op het programma in Salt Lake City (Amerika).
Femke Kok
Een dame die waarschijnlijk ook in Amerika te bewonderen valt volgende maand is
Femke Kok . De 19-jarige schaatster liet tijdens de NK Schaatsen (december ’19) al zien over buskruit in haar benen te beschikken. Tijdens haar tweede (!) optreden bij de ‘grote dames’ klokte ze de vierde tijd op het Europees Kampioenschap. Dat deed ze in een tijd waar andere junioren nog nooit aan toegekomen waren. Het meest bijzondere daaraan is dat dit record op een laaglandbaan is geschaatst.
Of dat laatste ook positief is, moet het volgende grote toernooi gaan uitwijzen in februari. In Salt Lake City, een stad die in tegenstelling tot Heerenveen een stuk hoger ligt, waardoor je op deze baan (in theorie) altijd sneller kan rijden dan op een baan als in Heerenveen.
Kijk je naar de tijd van Kok in Thialf, de 2ebeste tijd van een Nederlandse ooit op de 500 meter, dan kan er in Salt Lake City wel eens een nieuw record gaan sneuvelen. Na twee persoonlijke records in een paar weken tijd voor Kok, kan de derde mogelijkheid (hopelijk) opnieuw scheepsrecht zijn.
Nederlandse Schaatsbabe-battle in Salt Lake City?
Jutta wilde overigens ook graag op die 500 meter sprint starten. Jutta is namelijk Nederlands kampioen op die afstand, maar moest wegens een liesblessure afzeggen. Daardoor heeft het WK Schaatsen straks wellicht een lekker toetje voor de Nederlandse (schaats)vrouwliefhebber.
Mocht Femke haar vorm vasthouden en ook in Amerika zo schaatsen als dat ze de afgelopen weken in Thialf deed, dan krijgen we misschien wel een échte Nederlandse titelstrijd. De koningin (Jutta) tegen de prinses (Femke) van het Nederlandse sprintlegioen. Dan heb je Frozen 2 dus écht niet meer nodig.