Lale Gül knalt zowat uit haar sportbroekje en laat zich van álle kanten bekijken

Wie haar vooral kent van het boek Ik ga leven en haar opiniestukken, ziet op socials de andere helft van de Lale-formule: routine, sport en zelfzorg. Ze gebruikt haar platform allang niet meer alleen voor debat of literatuur, maar ook om te laten zien dat mentale weerbaarheid en fysieke kracht elkaar kunnen versterken. Deze nieuwe stories sluiten daar naadloos op aan: geen lange monoloog, wél beelden die het werk laten zien, set voor set, curve voor curve.

In de video’s kiest Lale voor een lichte, minimalistische sportlook. Functioneel, strak, en perfect om vorm en techniek zichtbaar te maken. Camera laag, licht goed, houding stevig: het is de esthetiek van effort. De aansluitende spiegelselfie is de logische “na”-plaat; waar de video het werk toont, vangt de selfie het eindresultaat in één frame. De boodschap is consequent: discipline loont.

Juist omdat Lale de payoff koppelt aan werk (“hard work”), blijft de kern gezond: geen magische truc, geen snelle fix, wél tijd en inzet. Dat is een eerlijker frame dan “ik werd zo wakker”. Bovendien presenteert ze haar lichaam als resultaat, niet als maatstaf voor iedereen. Dat verschil is belangrijk: inspireren zonder voorschrijven.