Kijkers ergeren zich rot aan Suse van Kleef bij Faber-interview: "Vrouwelijke Johan Derksen"

Waar Pauw de interviewer was, werd Suse door veel kijkers ervaren als ‘medeverhoorder’. Ze viel Faber meermaals in de rede en maakte haar eigen oordeel hoorbaar, was de teneur in de timelines. Voor bewonderaars is dat prettig: helder, strijdlustig, geen fluwelen handschoenen. Het verwijt: een minachtende houding richting de gast, waardoor het interview meer op bashen dan op bevragen ging lijken.

De hardste typering kwam van een kijker op X. Deze kijker schreef: “Suse van Kleef is de vrouwelijke uitgave van Johan Derksen. Mislukt als voetballer, verdiept zich nimmer in de materie, verwijst naar de krantenkoppen van eergisteren en roept maar wat voor het overige.” Het is een pittige kwalificatie, en vooral die vergelijking met Derksen spreekt natuurlijk tot de verbeelding. Niet omdat Suse qua uiterlijk zo op Johan lijkt, maar dus vooral omdat ze volgens de boze kijkers met een vooringenomen houding oordeelt over onderwerpen waar ze eigenlijk geen verstand van zou hebben.

Ook Wierd Duk reageerde op X. Zonder op de persoon te spelen, signaleerde hij dat de uitzending vooral de kloof tussen links en rechts uitvergrootte. Zijn strekking: op deze manier wordt Nederland geen één front; ieder kamp spreekt vooral tégen de ander. Die gedachte kreeg steun van andere gebruikers. Een andere kijker vatte deze observatie nog eens goed samen: hoe meer beide kanten bezig zijn met bashen, hoe groter de wederzijdse minachting wordt. Hierdoor drijf je kiezers juist nóg meer de uiterst linkse of rechtse hoek in.

Was het een moedig optreden van Faber om in deze setting aan te schuiven? Veel kijkers vinden van wel: gaan zitten aan een tafel waar je vermoedelijk weinig krediet krijgt, is niet de makkelijkste route. Precies daarom verwachtten sommigen strakke fair play van het tafelpaneel: hard op de inhoud, maar licht op de persoon. Die balans voelde gisteravond volgens critici zoek, met als bijwerking dat het gesprek minder informatief werd, en meer strijdtoneel.

Feit is: Pauw deed zijn ding; Suse van Kleef zette daar een uitgesproken rol naast; Faber hield stand maar kreeg het stevig voor de kiezen. De uitzending laat vooral zien hoe broos het publieke gesprek is als panelleden zélf de arena in stappen. Voor de fans is dat vuurwerk, voor de tegenpartij olie op het toch al flink aangewakkerde vuur. De talkshow maakte los wat al borrelde op X: framing-oorlog in plaats van perspectief-ruil.