Marjolein Faber is geen stempelmachine, maar dit apparaat doet haar werk beter dan deze PVV-minister

Sinds haar aanstelling als minister van Asiel en Migratie staat Faber in de politieke en maatschappelijke schijnwerpers. Haar gebrek aan bestuurlijke ervaring werd al vroeg als een probleem gezien en haar eerste optredens hebben die zorgen niet kunnen wegnemen. In het debat en tijdens interviews komt ze vaak onzeker over, ontwijkt ze vragen en lijkt ze soms niet goed te weten hoe ze haar beleid moet uitleggen.

Daarbij wordt ze niet geholpen door haar partijleider Geert Wilders, die haar regelmatig lijkt te overschaduwen. Waar hij stevig en zelfverzekerd optreedt, oogt Faber minder overtuigend. Dit heeft geleid tot kritiek van zowel oppositiepartijen als coalitiegenoten, die zich afvragen of ze wel geschikt is voor de functie.

Minister Faber weigerde om lintjes toe te kennen aan oud-vrijwilligers van het COA, omdat hun werk volgens haar haaks staat op het strenge migratiebeleid van de PVV. Tijdens het vragenuur in de Tweede Kamer verdedigde ze haar besluit door te zeggen dat ze een signaal wilde afgeven en dat ze nog steeds achter die beslissing staat. Dit zorgde voor grote verontwaardiging. Veel Kamerleden vonden dat lintjes een vorm van waardering zijn en geen politiek middel. Politiek commentator Joost Vullings benadrukte dat deze traditie losstaat van beleid en dat Faber door haar weigering onnodig een politieke rel heeft veroorzaakt.

De druk op Faber neemt toe. In de wandelgangen wordt al gespeculeerd over haar houdbaarheid. Binnen haar eigen partij zal men haar de tijd willen geven om te groeien in haar rol, maar de buitenwereld is minder geduldig. De komende maanden zullen cruciaal zijn. Kan Faber zich herpakken en laten zien dat ze haar ministerschap aankan? Of wordt ze uiteindelijk toch vervangen door iemand die wél de stempel van daadkracht en autoriteit kan drukken?