Witcher niet zo'n Wild Hunt als de game

[caption id="attachment_57452" align="alignnone" width="1120"]

Op het moment dat een serie- of filmproducent aankondigt een game te gaan verfilmen, gaan je nekharen vaak overeind staan. Dat levert meestal een gevalletje ' leuk van het initiatief, jammer van de uitvoering ' op. Toch keek menig man reikhalzend uit naar de release van de serie over gameserie The Witcher. Wanneer je eerdere verfilmingen van spelletjes over je netvlies laat gaan, dan is de uitvoering van dit eerste Netflix-seizoen absoluut een geslaagde te noemen. Vergelijk je het met de gameserie (vooral Witcher 3: The Wild Hunt) , dan komen stokoude regels weer om de hoek kijken.

Wanneer je een verfilming van een boek of game ziet, dan ben je de eerste aflevering(en) vooral bezig met vergelijkingen maken tussen de bron en de nieuwste uitvoering. Een oneerlijke strijd, zeker omdat de game een enorm succes werd. Eerder vertelden we je dat de makers van deze serie de strijd aan wilde gaan met Game of Thrones . Sterker nog: Witcher zou de bittere nasmaak van het laatste seizoen van de successerie van HBO wegspoelen.

Het was daarom even wennen om te zien dat broers en zussen in deze serie 'gewoon' met elkaar omgaan, er geen diepgewortelde familieruzies zijn en dat je in deze serie niet wegzwijmelt bij een drakenmoeder, maar bij een zwartharige heks.

Lord of the Rings replica Als je inmiddels door alle afleveringen heen gebinged

bent, dan kun je tot de conclusie komen dat je volledig voor de gek bent gehouden. Witcher is namelijk geen replica van Game of Thrones

. Daarvoor speelt politiek en persoonlijke drama een (te) kleine rol. Daarnaast komen draken vooral voor in de dialogen, terwijl de HBO-serie voor een groot deel draait op deze mythische wezens.

Het concept heeft veel meer weg van een andere succesvolle fantasyformule: Lord of the Rings. Sterker nog: de serie loopt ook tegen de klassieke ik-maak-een-film-van-een-boek-clichés aan. Het verhaal van de serie is slechts één klein deel van het concept dat The Witcher 3: Wild Hunt één van de meest succesvolle RPG's (Role Playing Games) van de afgelopen jaren maakte.

Daardoor voelt de serie meer als een korte kennismaking met Witcher Geralt van Rivia dan een Wild Hunt zoals de laatste game. Wanneer je de game hebt gespeeld, voel je een onstilbare honger om opnieuw achter die knoppen te duiken en écht los te gaan in een grote, avontuurlijke wereld vol met wezens die normaal alleen in fabeltjes bestaan.

Mocht je één van die zielen zijn: je bent lang niet de enige. Gaming-services als Steam

meldde al een enorme stijging van het aantal actieve The Witcher 3

spelers na de release van de serie op 20 december 2019. Of dat komt omdat de game zó lijp is, of omdat de serie de wilde avonturen van de game slechts parafraseert, kun je pas zeggen nadat Netflix seizoen twee van Witcher heeft gelanceerd.