Wie zat er ook helemaal klaar voor? Diep in de nacht, bak popcorn op schoot, sloot koffie achter de kiezen. ‘Onze’ Willemijn Verkaik zou namelijk gaan schitteren op het podium van de Oscars. Een uniek stukje Hollandse filmmuziekgeschiedenis, dat moest het gaan worden. Het werd een tegenvallend vluggertje met een naar, Duits nasmaakje.
Laat haar los, laat haar gaan! Willemijn Verkaik is niet meer alleen van ons. We moeten haar delen. Maar met wie? Niet – zoals verwacht na een Frozen-productie – met Hollywood, maar met Duitsland. Lass Jetzt Los in plaats van Let It Go dus. En op die deal hadden we niet gerekend…
#OscarsSoOrange
De Nederlandse musicalzangeres mocht schitteren op het steeds internationaler wordende podium van de Oscars. Veel van de belangrijkste prijzen gingen dit jaar naar een voor Amerikanen buitenlandse productie (lees: films die niet in Hollywood zijn geproduceerd), maar ook de muzikale intermezzo’s stonden bol van ‘andere’ nationaliteiten.
Tijdens een van die breaks was het namelijk even ‘onze’ beurt! Schitterend uitgedoste Willemijn, die de zangstem van Elsa in Disney’s Frozen en Frozen 2 verzorgde, zou een oranje stempeltje op de Oscars drukken. Ze moest het podium delen met de ‘Elsa’ van Amerika, Noorwegen, Thailand, Denemarken, Japan, Latijns Amerika, Polen, Rusland en Spanje, maar ze stond er.
Zijn we er toch weer ingetuind
De Nederlandse pers had je lekker gemaakt: Willemijn had drie dagen lang gerepeteerd, ze was helemaal klaar om haar kunsten aan een miljoenenpubliek te vertonen. Tot het moment daar was. Ze kreeg welgeteld één mager zinnetje, en zong – jawohl – in het Duits! Willemijn Verkaik – GERMANY, kwam er in beeld te staan. Zijn we na 1940, de verloren WK finale van 1974 en de overstap van Sylvie Meis ooit zó hard bestolen door onze Oosterburen?
Rutger Hauer wint
Achteraf is het misschien maar goed ook dat de overgelopen Eiskönigin tot een vluggertje (welgeteld zes seconden) beperkt werd. De credits waren toch naar het verkeerde land gegaan. Toch werd deze ‘Oranje’ avond gered door hulp van boven. De vorig jaar overleden Rutger Hauer kreeg via de jaarlijkse in memoriam namelijk ongeveer net zo veel airtime als Willemijn. En verliezen van een dode is misschien nog wel pijnlijker dan verliezen van Duitsland…
