Tara Gins was kwaad na 'ontslag' om Playboy foto's

Nu de mediarel rondom wielrenster Tara Gins een beetje is gaan liggen, blikt de blondine terug op deze roerige periode. In een gesprek met Belgische krant Het Nieuwsblad zegt ze dat ze inmiddels vol goede moed naar de toekomst kijkt, maar dat het toch ook nog een beetje pijn doet dat ze nooit aan haar droombaan heeft kunnen beginnen. Als het over de ploeg gaat die haar uiteindelijk de veelbesproken 'nee' verkocht hangt ze de vuile was graag nog even buiten...

Terugdenkend aan het moment waarop ze haar droom uiteen zag spatten komt er toch nog flink wat emotie los bij Tara Gins (30). Ze kan zich vooral de woede goed herinneren: "Ja, ik was kwaad die zaterdag. Ik had net te horen gekregen dat ik geen ploegleider zou worden, iets waarnaar ik heel erg uitgekeken had." Ze had geen seconde rekening gehouden met het feit dat een reeks spannende foto's in de Playboy haar deze baan zou kunnen kosten. "Alleen om een paar foto's. Ik vond dat onfair."

Lees ook: Wielrenster Tara Gins mag door deze foto's geen ploegleider worden

Gelukkig hoefde Tara niet lang bang te zijn dat ze in haar uppie zou staan in haar gevecht tegen dit onrecht. Het was helemaal niet haar bedoeling dat het groot nieuws werd, maar toch pikte de pers het massaal op. Dat was even schrikken en 'heel raar.' "In het begin denk je: wil ik dit wel?" Gelukkig kwamen er enkel steunbetuigingen haar kant op. Het werd haar meteen duidelijk dat ze lang niet de enige is die met dit soort zaken te maken krijgt. Wel valt het haar op dat het probleem - het verschil tussen man en vrouw op de 'werkvloer' - bij wielrennen écht nog enorm is.

Wat Tara het kwaadst maakt is hoe hypocriet de wielrennerij soms is. Hoewel je het vanwege de geschoren benen en strakke pakjes misschien niet direct zou denken, is het een echt mannenwereldje. De voetbalkleedkamer is er niks bij: "dit zijn allemaal volwassenen die zelf continu na een koers in hun onderbroek op straat staan." Bovendien handelen ze volgens Tara ook constant in 'vuile foto's' van hun favoriete vrouwelijke wielrensters. "Die hebben daar helemaal niet om gevraagd." Dan is Tara zelfs nog een vrouw die zelf gekozen heeft om haar spannende foto's met de wereld te delen. "Dat is het onrechtvaardige." De mannen mogen hun gang gaan, maar als er ineens een vrouw iets 'vies' doet is het huis te klein.

Dat de boosheid nog lang niet verdwenen is wordt duidelijk als Tara Gins begint over haar eerst-wel-maar-toch-niet werkgever, de wielerploeg Jong Wielertalent. De beleidvoerders van de ploeg hebben er een zootje van gemaakt. Tara stelde hen voor dat ze een statement konden maken door haar, ondanks de 'ophef', gewoon aan te nemen. Haar voorstel werd gecounterd met een slap excuus: "Het toppunt was dat hij mij begreep. Maar hij 'kon niet anders,' zei hij. Ook veel ruggengraat."

Wat de toekomst brengt? Tara blijft hopen dat ze ooit kan slagen als ploegleider bij een groot profteam. In de tussentijd vermaakt ze zichzelf nog prima. Ze heeft inmiddels een eigen ploegje opgericht en gaat misschien ook zelf weer wedstrijden rijden. Want ondanks dat ze nu een soort martelaar voor vrouwendiscriminatie geworden is, blijft ze vooral wielrenster. En die proberen na een crash altijd weer op te stappen.