Plottwist voor Marco Borsato na uitspraken van slachtoffer misbruik: 'Hij hoeft niet de cel in'

Opvallende wending: het Algemeen Dagblad meldde dat Borsato de rechtszaak mogelijk had kunnen voorkomen als hij in een vroeg stadium schuldbewust was geweest richting de aangeefster. Die lijn wordt nu bevestigd door uitlatingen van Peter Plasman, de advocaat van het vermeende slachtoffer. In gesprekken met media benadrukt hij dat zijn cliënt geen schadevergoeding eist en niet uit is op het opsluiten van Borsato; wat zij wil is erkenning dat er fout is gehandeld. Met andere woorden: geen roep om vergelding, maar om schuld­bekentenis en genoegdoening.

In het publieke debat over zedenzaken ligt de focus vaak op strafmaat. De boodschap van de aangeefster, zoals via haar raadsman verwoord, legt het accent elders: waarheid en erkenning boven maximaal straffen. Voor Borsato verandert dat niets aan de juridische lat: het is uiteindelijk de rechter die beslist of er bewezen schuld is en welke straf daarbij hoort. Maar in de beeldvorming is dit wel degelijk een draai: waar menigeen rekende op een roep om zware celstraf, klinkt nu vooral de eis om verantwoordelijkheid te nemen.

Borsato’s neerwaartse spiraal begon in de slipstream van de The Voice-onthullingen: een morele mokerslag voor alle betrokkenen, en voor hem carrière-technisch verwoestend. Toch moet dat onderscheid helder blijven: de zaak die nu voorligt is niet de The Voice-zaak. Media als RTL Boulevard en AD wezen er al eerder op dat onderdelen uit het dossier, zoals dagboekteksten, een rol spelen als steunbewijs en dat eerdere twijfel over manipulatie is ontkracht. De verdediging houdt vol dat “het genuanceerd ligt”.

Praktisch gezien verandert de wens van het slachtoffer niets aan de procedure: het Openbaar Ministerie vervolgt, de rechtbank behandelt, en pas daarna volgt een vonnis. Maar als het gaat om maatschappelijke duiding, is dit een signaal met impact. Het AD vatte het samen: Borsato had de pijnlijke rechtszaak wellicht kunnen vermijden door vanaf het begin erkenning te geven. Dat is precies wat de aangeefster nu nog steeds wil. Geen financiële claims, geen expliciete eis om celstraf; erken gewoon wat er misging.

Één feit staat los van de uitkomst: Borsato’s reputatie en carrière hebben al zware averij opgelopen. Daar gaat hij, wat de uitslag ook is, waarschijnlijk niet meer van terugkomen. De vraag is nu of de rechtszaal helderheid brengt over schuld en grenzen, en of er, in welke vorm dan ook, ruimte komt voor de erkenning waar het slachtoffer om vraagt. De rest is speculatie; de rechter heeft het laatste woord.