Moeder van slachtoffer Marco Borsato gooit olie op het vuur: ‘Ik deelde bed met Marco’

Vlak voor de uitspraak in de zaak rond Marco Borsato doet de moeder van het vermeende slachtoffer in een interview haar verhaal. In gedeelde screenshots zegt ze dat de beschuldigingen over een “seksuele sfeer in huis” zwaar overdreven zijn en vooral bedoeld om haar geloofwaardigheid te ondermijnen. Foto’s waarnaar in de rechtszaal werd verwezen, waren volgens haar “onschuldige grapjes, geen bewuste seksualisering” van haar dochter. Ook “suggesties over naakt gedrag” kloppen volgens haar niet. Ze erkent dat zij en een man konden praten over seksualiteit, maar benadrukt dat dit niets met de strafzaak te maken heeft en dat het beeld dat van haar is geschetst “karikaturaal” is.

De moeder schetst hoe Borsato jarenlang kind aan huis was. Hij kwam, zo vertelt ze, vaak langs om te ontsnappen aan drukte thuis en “had zelfs een sleutel van hun woning”. Dat maakt haar volgende onthulling nog prikkelender: ze bevestigt dat ze ooit seks met hem heeft gehad, met medeweten van haar man. Het zou gaan om een eenmalige keuze zonder romantisch karakter. Voorbeelden die in de rechtszaal zijn genoemd, ziet ze als losse momenten in een periode van vijfentwintig jaar, niet als structureel gedrag. Volgens haar zijn die voorbeelden “bewust uitvergroot” om haar neer te zetten als iemand met dubieuze bedoelingen.

Ook gaat ze in op het buzzwoord ‘mediaplan’. Dat kwam, zegt ze, voort uit onzekerheid over hoe om te gaan met publiciteit nadat zij via het dagboek van haar dochter had ontdekt wat er was gebeurd. Haar dochter wilde aanvankelijk geen aangifte doen. Van een wraakactie, conflicten of een ontslagtraject bij Borsato zou geen sprake zijn geweest. Integendeel: de moeder zegt dat ze een hechte vriendengroep kwijtraakte nadat ze het misbruik deelde en geen openheid kreeg over wat Borsato daarover had gezegd.

Opvallend is haar nadruk op loyaliteit. Volgens de tekst werkte ze vijfentwintig jaar voor Borsato en zou ze hem “nooit via haar dochter treffen als ze wraak had gewild”. Ze stelt dat haar leven deels is overschaduwd door de beeldvorming tijdens de rechtszaak, maar dat ze probeert door te gaan en haar dochter zoveel mogelijk buiten de publiciteit te houden. Ondanks alles noemt ze Borsato “geen slecht mens” in haar ogen, maar “iemand die een verkeerde keuze heeft gemaakt”.

De combinatie van ontkenningen, nuanceringen en de erkende seksuele relatie met Borsato zorgt voor een explosieve cocktail. Voor- en tegenkamp zullen precies vinden wat hun eigen gelijk bevestigt: de één ziet een poging tot context en herstel van reputatie, de ander leest een interne tegenspraak die juist vragen oproept. Feit is dat de moeder het debat met deze uitspraken verder op scherp zet. Met zinnen als “de sfeer is zwaar overdreven”, “hij had een sleutel” en “ik had ooit seks met hem eenmalig, zonder romantiek” legt ze een verhaal neer dat tegelijk verdedigt, bekent en nuanceert.

Kortom: nog vóór een rechter het laatste woord heeft, laat de moeder van het vermeende slachtoffer zélf een stevig geluid horen. De zaak was al gevoelig; met dit interview wordt het vuur niet gedoofd, maar juist opgepookt.