Lies Zhara wordt flink aangeduwd en trekt zich richting hoogtepunt

Wat deze clip interessant maakt, is de keuze om het tussenstadium te delen. De meeste mensen posten pas als ze er al zijn, de volledige herhalingen, de strakke set, het eindresultaat. Lies laat juist de werk-in-uitvoering zien. Dat is eerlijk én herkenbaar: een pull-up bouw je zelden in één week op. Vaak is er een fase waarin iemand je assisteert (spotten), of je traint met elastieken, negatieve herhalingen of half-reps. Het doel is telkens hetzelfde: techniek aanleren, range of motion vergroten en kracht opbouwen tot een volwaardige herhaling.

Assistance is geen valsspelen; het is een gangbare trainingsmethode. Door een deel van je lichaamsgewicht weg te nemen, kun je de beweging beter controleren en wennen aan de houdingen boven de stang. Vooral het bovenstuk, waar schouders, rug en core tegelijk moeten samenwerken, vraagt tijd. Het duwtje dat je in Lies’ video ziet, houdt de vorm netjes en voorkomt het klassieke “kippen” (zwaaien). Resultaat: je traint het patroon zoals je het straks zonder hulp wilt uitvoeren.

Met alleen “the journey countinues” maakt Lies duidelijk wat het frame is: progressie. Geen claim dat ze ‘m al kan, geen grootspraak over aantallen. Het is precies die bescheiden toon die motiverend werkt, je mag zien dat het nog niet perfect is, en dat het toch de moeite waard is om te posten. In fitnessland is dat een verademing: minder highlight reel, meer real.

Feitelijk is de clip rechttoe-rechtaan: Lies hangt, zet aan, krijgt een assisted push en komt gecontroleerd hoger. Er zijn geen cijfers, geen schema’s, geen tijden genoemd, dus die hoeven we ook niet te verzinnen. Het enige uitgesproken statement is haar eigen tekst in beeld: “the journey countinues.” Meer context geeft ze niet, en meer is hier ook niet nodig om de strekking te begrijpen.

Omdat het precies laat zien waar vooruitgang uit bestaat: doen, falen, bijsturen, weer doen. Door het proces te delen in plaats van alleen de eindstreep, normaliseert Lies de tussenfases waar bijna iedereen doorheen gaat. Een pull-up is voor veel sporters een mijlpaal; het pad ernaartoe is zelden fotogeniek, maar wel het meest leerzaam. En daar gaat deze Story over.

Geen filter, geen fictie, alleen een stang, een duwtje en een duidelijke richting. Lies Zhara toont de weg omhoog en ondertitelt ‘m met één zin: “the journey countinues.” Juist daardoor smaakt het naar meer: de volgende Story, de volgende herhaling, de dag dat het zonder hulp lukt.