Kika van Es zat pas aan tafel bij Beau . Samen met Ryan Babel was ze daar om te vertellen over Oranjegevoel en het gebrek daaraan. Deze zomer had niet alleen de zomer van het mannelijke Oranje (EK voetbal) moeten worden, maar ook de vrouwen waren eindelijk weer aan de beurt. Kika verheugde zich ontzettend op de Olympische Spelen. Niet alleen vanwege een mogelijke medaille, maar ook vanwege het feestje... Wie herinnert zich het feest van onze Oranje Leeuwinnen nog toen ze de halve finale van het WK bereikt hadden? Die vreugde zat 'm niet alleen in het bereiken van de volgende ronde, maar ook omdat ze hiermee automatisch gekwalificeerd waren voor de Olympische Spelen. Deze zomer zou deze Olympische droom eindelijk uitkomen, ook voor rechtsback
Kika van Es . Jammer genoeg moet Kika nog een jaartje wachten. Volgens de beteuterde Wolter Kroes en John de Bever, die ook aan tafel zaten, laat ook die bijbehorende voetbalhit nog een jaartje op zich wachten.
Kika van Es houdt van een feestje
Wat had ze er zin in! Die legendarische openingsceremonie, voor goud gaan, op de tribune genieten van andere sporten, het beest uithangen in het Olympisch dorp, een eventuele huldiging met hun lijflied 'Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht'... Helaas valt het vanwege
Corona allemaal in het water. De 28-jarige Boxmeerse had verschrikkelijk veel zin in het feestje. Ze is sfeermaker in de kleedkamer, en bulderde ook vol overgave mee met John de Bevers 'Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht' tijdens de huldiging vorig jaar.
Kika van Es heeft vaak pech
Toch schuilt er achter die vrolijke ogen en dat gezellige accent van Kika van Es een soort verbetenheid. Ze miste het eerste grote toernooi van onze nieuwe generatie Oranje Leeuwinnen, het WK van 2015, door een ongelukkige dubbele beenbreuk. De rechtsback begon het daaropvolgende EK van 2017 wel als basisspeler, maar verloor haar vaste plek gaandeweg. Ook op het WK van 2019 was ze geen zekerheidje.
De Olympische Spelen moest dus háár toernooi worden. In plaats van op het wereldpodium, strijdend voor een medaille, staat ze nu in haar achtertuin te voetballen. Da's andere koek. Volgend jaar beter. Met (hopelijk) eindelijk eens een ander liedje op tijdens de huldiging mee te blèren...