In De Bondgenoten was het weer ouderwets sinterklaasavond in de slaapkamer. De bewoners hadden gedichtjes voor elkaar gemaakt en die werden, natuurlijk met camera’s erbij, hardop voorgelezen. Wat begint als een onschuldig Sinterklaas-momentje, loopt al snel uit op behoorlijk pikante poëzie richting vooral Roma en Lisa. Roma krijgt als eerste een veeg uit de pan
Eerst is Roma aan de beurt. Het gedicht dat voor haar is geschreven, gaat vol in op alle jongens in het huis waar ze maar niet vanaf kan blijven. In de tekst wordt haar gedrag met de mannen in De Bondgenoten fijntjes uitgelicht, terwijl de rest van de groep erom zit te gniffelen. De toon is duidelijk: lekker schuren tegen het randje aan en precies benoemen wat iedereen al ziet gebeuren in het huis.
Roma lijkt het nog wel te kunnen hebben; er wordt gelachen, gegrinnikt en het sfeertje is vooral giechelig. Maar dan is Lisa aan de beurt, en daar gaat het gedicht nog een stapje verder.
“Stoute meid die niet alleen voor mannen haar benen spreidt”
Wanneer Lisa's naam valt, is iedereen meteen scherp. Het gedicht opent met:
“Lisa, Lisa, Lisa, stoute meid die niet alleen voor mannen haar benen spreid.”
Daarmee is de toon gezet. De rijmende tekst suggereert dat Julia niet alleen voor mannen haar benen zou spreiden, en speelt dus openlijk met haar liefdesleven en voorkeuren. Vervolgens wordt er verwezen naar het feit dat ze “weer op jongens valt”. De schrijver van het gedicht gaat daarna nog vrolijk door met de volgende regel:
“je bent niet bepaald een nachtegaaltje, sinds je weer op jongens valt, kan je beter gaan zitten op Angelo’s paaltje.”
Met die ene zin wordt zowel haar zangkunsten als haar band met Angelo onder vuur genomen, en dat allemaal verpakt als zogenaamd gezellige Sinterklaashumor.
Gezellig of toch nét over de grens?
In de kamer wordt er hard gelachen, maar het is wel duidelijk dat dit geen onschuldig rijmpje over chocoladekikkers en pepernoten meer is. De zinnen zijn direct, persoonlijk en ronduit seksueel getint.
De vraag is dan ook in hoeverre Lisa hier echt blij mee is. Op papier is het “maar een gedicht”, maar de boodschap is behoorlijk scherp: ze wordt neergezet als “stoute meid” die haar benen voor van alles en nog wat zou spreiden en beter “op Angelo’s paaltje” kan gaan zitten. Niet bepaald subtiele poëzie voor een avondje Sinterklaas.
Toch laat dit moment weer precies zien hoe het er in De Bondgenoten aan toe gaat: alles voor de grap, alles voor de camera, maar regelmatig met een randje waar je je wenkbrauwen bij optrekt. Eén ding is zeker: na deze sinterklaasavond zal vooral Lisa dit rijmpje niet snel meer vergeten.