Op het moment dat Netflix een film dropt met Ryan Reynolds in de hoofdrol, denk je aan Deadpool- achtige taferelen. Dat gaat met regisseur Michael Bay echter nooit lukken. We kregen van de spektakelmaker in ieder geval wel weer een nieuwe middelvinger in ons gezicht. Je hoeft 6 Underground niet eens te zien om te weten waar de film over gaat. Twee uur lang worden er gaspedalen platgedrukt, vliegen de kogels je om de oren en knallen de meest uiteenlopende objecten uit elkaar.
Maar waarom zou je er dan een stukje over schrijven? Waarom moet je pen en papier laten samenkomen om een verhaal te maken over een film die voelt als een vage droom waarin de snelheid van Fast and Furious samenkomt met de slow motion uit The Matrix en de vernieling uit Transformers .
(Lees verder onder de foto)
Michael Bay's jongste middelvinger
Maar goed: dat was niet de vraag die tijdens de film naar boven kwam. Waarom zou je hier überhaupt woorden aan vuil maken? Op die vraag lijkt Ryan geen antwoord te kunnen geven. De andere teamleden van de zeskoppige vechtmachine ook niet. En nee, het antwoord ligt ook niet in de pretoogjes van regisseur Michael Bay, die zijn jongste 'middelvinger' dus weer eens trots aan de rest van de filmwereld toont.
Er bestaan weinig pure filmliefhebbers die van een van Bay's films smullen. De recensies draaien zo'n beetje elk van zijn werken de nek om. En toch zitten de bioscoopzalen op datzelfde moment altijd vol. Bay hoeft zich daardoor niet te houden aan de strakke marketingplannen rondom de meeste Hollywoodfilms. De regisseur kan samen met de hoofdrolspeler de hele wereld fucken.
(Lees verder onder de foto)
Daarmee schept Bay een situatie waarvan andere filmmakers gruwelen. Blunders sieren de koppen. Nu heeft deze regisseur één voordeel: de verhaallijnen zullen nooit zo origineel zijn als het liefdesleven van
Georgina Verbaan . Daarvan hoeft hij het dus sowieso al niet te hebben. Daarom heeft Bay maar één redmiddel: mensen ergens anders over laten praten. Want ja, de nieuwsgierige kijker wil dan toch met eigen ogen zien of de anderen niet overdrijven.
Underground 6 is daarom een film die perfect in zijn genre past. Het is een mindfuck. Een twee uur durende reproductie van scenes die je doen verlangen naar de tijd dat Mélanie Laurent nog in Inglourious Basterds speelde. Want ook na twee uur gas gas, boem boem, pang pang besef je over het algemeen twee dingen: je hebt opnieuw tijd verspild en je kunt niet wachten daar om daar woorden aan vuil te maken.