Kes van den Broek laat eindelijk haar kletsnatte lichaam zien terwijl ze een flinke plas over haar heen krijgt

De nieuwe reeks foto’s is gemaakt bij een waterval in het groene binnenland van Bali. Het decor is grof en onopgesmukt: rotswanden, donkere plassen water, een witte waterkolom die naar beneden klettert. Kes staat afwisselend op de oever en in het water. Het licht is natuurlijk en zacht, precies het soort diffuus daglicht dat je krijgt wanneer zon en nevel elkaar ontmoeten onder een watervalscherm. Daardoor springen huid, waterdruppels en de contouren van haar lichaam extra in het oog, zonder dat het in scène gezet aanvoelt.

Kes kiest voor een zwarte bikini. Zwart doet het altijd goed in ruige natuur; het geeft contrast tegen het schuimende water en het mosgroen op de rotsen. Verder weinig opsmuk: nat haar naar achter, sieraden die meebewegen met het water, en geen zichtbare props. Het resultaat: beelden die niet “geproduceerd” ogen, maar spontaan en fysiek, je voelt bijna de koele nevel van de waterval.

Haar onderschrift is kort en dissonant op precies de goede manier: een esthetische shoot koppelen aan een nuchtere constatering over… waterschoentjes. “Een prachtige waterval bezoeken en er dan toch echt weer achter komen dat je het liefst forever waterschoentjes draagt 🙃.” Daarmee haalt ze de poseerlaag eraf en benadrukt ze het praktische: watervallen zijn glad, rotsen bijten, en mode invloeden of niet, je voeten winnen. Het geeft de serie een glimlach en laat bovendien zien dat er echt is gewandeld en gewaad, niet alleen geposeerd.

Sfeer boven script. Er is geen lange uitleg of reisverslag nodig. De locatie draagt het verhaal; Kes vult het aan met beweging en close-ups. Eerlijk contrast. Glanzend water en ruwe rotsen naast zachte huid en minimale styling, dat spanningsveld maakt de foto’s interessant zonder extra truuks. Humor als handtekening. De waterschoen-opmerking is precies de toon die haar online persoonlijkheid typeert: licht, nuchter, niet te serieus over glamour.

De serie vertelt genoeg zonder details te stapelen. We zien waar ze is (Ubud/Bali), wat ze doet (poseren en het water inlopen bij een waterval) en hoe ze het zelf kadert (praktisch en speels). Meer is niet nodig om de set te begrijpen. De beelden spreken voor zich; de caption geeft een knipoog; samen vormen ze een snapshot dat blijft hangen.

Zo past deze post precies in de lijn die Kes vaker kiest: natuur als decor, weinig ruis, een helder kleurpalet en een punchline in de tekst. Geen uitgebreide reisgids, wel een momentopname die je meteen voelt. En voor iedereen die de esthetiek van water en steen kan waarderen: dit is zo’n kleine galerij die je moeiteloos twee keer bekijkt.