How To Get Away With Murder test jouw seksualiteit

How To Get Away With Murder vertelt het verhaal van advocate en universiteitsprofessor Annalise Keagan (Viola Davis). Uit haar collegezaal vol met leergierige studenten kiest zij traditiegetrouw een aantal toppers uit. NI=iet om vrij te geven, maar die haar in haar advocatenpraktijk kunnen helpen.

Keagan is daarmee niet de bedrijfsadvocaat die je uit series zoals Suits kent. Het karakter van Keagan heeft wel overeenkomsten met die van de kneiterharde Harvey Specter, die elke truc uit de kast haalde om een rechtszaak vóór de zitting te kunnen slechten.

Keagan is op haar beurt een specialist in het beïnvloeden (lees: manipuleren) van de jury die bij Amerikaanse rechtszaken beslissingen neemt over de schuld van de gedaagde. Via elke omweg die zij kan bedenken, bewandelen Keagan en haar studenten elk pad om hun client – schuldig of niet – uit de gevangenis te houden.

Met andere woorden: Harvey Spector is nu een donkere, ijskoude advocate. Mike Ross is een donkere man met een scherpe geest en een inlevingsvermogen van een romanschrijver. De Rachel Zane komt nog een beetje in de buurt van het origineel, maar de makers van How To Get Away With Murder kregen het klaarblijkelijk niet voor elkaar om een tweede Donna te fixen, al is de Latino-versie (Karla Souza, foto boven) van de doortastende secretaresse een stil watertje met dezelfde diepe gronden als Suits Donna.

Netflix heeft er wel zijn eigen sausje over heen gegoten. Of je dat als positief kan zien, moeten we in het midden laten. De grootste test van deze serie zit ook niet in de verhaallijnen, die bol staan van de leugens, manipulaties en het in de doofpot stoppen van moorden.

Maar vooral zijn hier de vrouwen de baas over de mannen en blijkt ook in deze serie kontenbonken de nieuwe rage. Met andere woorden: je kunt maar beter sterk in je sexualiteitsslippers staan om deze serie te kijken. Ben je dat niet? Ga dan eerst maar even Sex Explained kijken voordat je hier aan begint.