Dilan Yesilgöz is zeer fel tegen Wilfred Genee na Vandaag Inside: "Extreem zuur"

Na de uitzending schoof Yesilgöz aan in het napraat-rubriekje In de Wandelgangen. Daar klapte ze de klep even open: ze schrok van de toon, vooral in het begin, en noemde Wilfred “extreem zuur.” Opvallend detail in haar beleving: bij andere lijsttrekkers zou Genee milder zijn geweest, terwijl hij bij haar “er nog een schepje bovenop” deed. Het is precies het soort evaluatie dat je niet vaak zó expliciet hoort uit de mond van een gast, maar Dilan zette het hard neer: de introductie van de aflevering voelde als framing, niet als interview.

Genee’s methode is bekend: data op tafel, frames benoemen, kijken of de gast breekt of buigt. Bij Yesilgöz werd het een soort opsomming van haar minpunten. De VVD-leider probeerde te hergroeperen: terug naar inhoud, benadrukken dat peilingen momentopnames zijn, en dat het premierschap wordt verdiend op daden, niet op grafiekjes. Toch bleef Wilfred doorhameren op de punten waarop Dilan als 'ongeschikt' wordt bestempeld. De kijker vond het een gek schouwspel: waarom was Wilfred bij eerdere politieke leiders niet óók zo kritisch?

Aan het slot raakte Dilan een gevoelig snaar: ze gelooft dat het “voor haar makkelijker zou zijn geweest als ze een man was.” Volgens haar hoeven mannen zich minder te bewijzen. Ze illustreerde dat met het contrast rond Pieter Omtzigt: toen hij opkwam, was er volgens haar blind vertrouwen, terwijl zij, toen al minister, juist twijfel oogstte. De onderliggende boodschap: vrouwen in de politiek beginnen niet op nul, maar op min één. Je kunt het ermee eens zijn of niet, maar het is een zicht dat vaker klinkt uit vrouwen met toplasten in Den Haag.

Voor de VVD is de opdracht simpel én zwaar: kiezers geruststellen dat er na Rutte nog steeds bestuurskracht en richting is. Yesilgöz moet dus, naast veiligheid en welvaart, ook geloofwaardigheid managen in een decor waarin peilingen elke dag een andere kop opleveren. Als je dan in een talkshow eerst door het brandgangetje moet, helpt dat niet, tenzij je er doorheen komt met een zichtbaar plan.

Yesilgöz gaf na afloop onverbloemd haar oordeel: “extreem zuur”. Genee leverde frictie; Dilan probeerde die frictie te kanaliseren richting inhoud en gelijkwaardigheid. De clash tekent de fase van de campagne: nek-aan-nek, dunne marges, en elk tv-moment telt. Wie de VVD-kopvrouw wilde zien staan, zag veerkracht, maar ook hoe een pijnbank-intro de rest van het gesprek verstikt als er geen tegenwicht komt. De volgende ronde zal moeten gaan over plannen, niet alleen over peilingsprintjes.