Atlete Lieke Klaver wordt met de mond begroet door vriendinnetje en laat vochtig bewijs zien

Het is een doordeweekse dag op sportcomplex Papendal wanneer Myrte van der Schoot ineens weer oog in oog staat met topatlete Lieke Klaver. Lieke, nog stralend van haar tripje naar Stockholm, lijkt niet op een alledaagse manier te worden verwelkomd. Waar anderen misschien een handdruk of een schouderklopje zouden geven, kiest Myrte voor iets originelers, ze bijt haar.

Niet zomaar ergens, maar op haar been. En alsof dat nog niet opvallend genoeg is, blijft er ook nog eens een zichtbaar bewijs achter. Op Klavers sportbroek prijkt een nat vlekje, het resultaat van Myrtes spontane, mondelinge begroeting. De beet is zacht genoeg om geen schade aan te richten, maar stevig genoeg om opgemerkt te worden.

Lieke lijkt het allemaal met humor te nemen, haar ouitfit spreekt boekdelen. De afdruk van Myrtes beet op haar broek is niet te missen: een vochtig plekje dat net genoeg opvalt om vragen op te roepen, maar ook weer net klein genoeg om het mysterieus te houden.

Wie goed kijkt, ziet het meteen. En wie Lieke goed kent, weet ook: ze heeft wel vaker met opmerkelijke momenten te maken. Toch is deze spontane actie van Van der Schoot een unicum, zelfs binnen de kleurrijke atletiekwereld waarin alles mogelijk lijkt.

Dat Klaver en Van der Schoot elkaar goed kennen, mag duidelijk zijn. Dit soort begroetingen komt alleen voor in vriendschappen die tegen een stootje of in dit geval een beet kunnen. Het tafereel roept gelach op bij omstanders en levert in ieder geval gespreksstof op in de kantine van het sportcomplex.

Wat de precieze aanleiding was voor deze mondelinge begroeting blijft gissen. Was het enthousiasme? Was het een inside joke? Eén ding is zeker: Myrte van der Schoot weet hoe ze een blijvende indruk achterlaat. Letterlijk.

Of we dit soort begroetingen vaker zullen zien, is nog maar de vraag. Maar één ding is zeker: bijten is het nieuwe groeten, althans, als je Lieke Klaver heet en Myrte van der Schoot je vriendin is.