Na jaren ploeteren in de onderste regionen van de tennissport, mocht Arantxa Rus deze week eindelijk weer eens schitteren én juichen op een Grand Slam. Die grote belofte inlossen, dat hoeft de 29-jarige Nederlandse niet meer. Maar er staan, er toe doen - de Olympische gedachte - die overheerst nu. Dankzij die gedachte heeft Rus de weg omhoog weer gevonden. En zij is de enige 'Rus' die dat kan zeggen...
Een scorebordjournalist zou z'n neus ophalen voor de prestatie van Arantxa Rus op de Australian Open. Verloren in de tweede ronde van een Grand Slam? Haar collega Kiki Bertens doet het toch al jaren beter? Wie Arantxa kent, weet dat de blonde tennisster uit Monster langs een andere meetlat gelegd moet worden.
Dat ze op deze Grand Slam staat is een overwinning. Op zichzelf, op de druk van buitenaf, op mentaal en fysiek leed - het bekende lijstje bij tennissers. De focus op niet meer moeten, maar vooral op genieten lijkt haar redding.
(Tekst loopt door onder foto)
Donker wolkje
Arantxa Rus dreigde al voor haar negenentwintigste in de vergetelheid te raken. Dat lag niet in de lijn der verwachting toen ze in 2011 en 2012 de wereldranglijst bestormde. Na Michaëlla Krajicek hadden we weer een vrouwelijke tennisser met grote potentie.
Maar prestaties brengen helaas ook een donker wolkje met zich mee: de druk om nóg beter te presteren. Dat wolkje dwingt de gemiddelde Rus vaak tot stelselmatig dopinggebruik, maar bij deze Rus betekende het faalangst.
Ze wist al sinds 2012 geen wedstrijd meer te winnen op een Grand Slam, kelderde vervolgens hard op de ranglijst, en moest noodgedwongen in de krochten van de tenniswereld 'kleine toernooien' afwerken.
Gelukkig was het bij Arantxa 'slechts' een gebrek aan zelfvertrouwen. Na dopinggebruik is terugkomen namelijk veel lastiger. Zeker met de drie letters 'RUS' achter je naam. Maar faalangst? Die is te overwinnen.
(Tekst loopt door onder foto)
Kiki's schaduw
Dat Arantxa een beetje werd vergeten, lag ook aan een andere tennissende blondine. Kiki Bertens trok de afgelopen jaren vrijwel alle media-aandacht naar zich toe met haar puike prestaties. Misschien kon Arantxa, al lang niet meer de 'enige hoop' van het Nederlandse vrouwentennis, juist daarom lekker aan haar comeback werken.
Vooralsnog zit Arantxa dus goed in de schaduw van Kiki. Rus zit ook nog niet op Bertens' niveau. Maar dat betekent niet dat er niet stilgestaan mag worden bij Arantxa's eerste afgeleverde visitekaartje sinds 2012!
(Tekst loopt door onder foto)
Meedoen is belangrijker...
Nu Arantxa Rus weer in beeld is, en weer met een vrolijk hoofd richting de Nederlandse microfonen mag stappen na een wedstrijd, dáár geniet ze van. "Natuurlijk deed ik elk jaar wel mee aan het kwalificatietoernooi, maar het is zeven jaar geleden dat ik écht meedeed hier", zegt ze tegen de NOS.
Op die manier is Arantxa de enige Rus op deze planeet met een warme Olympische gedachte. Écht winnen? Dat komt nog wel. Eerst écht meedoen is belangrijker. Wat ze na haar 'exit' tegen de veel sterkere Alison Keys in haar zak kan steken? Dat ze de enige Rus is die zich vast kan klampen aan een Olympische gedachte. Tenzij endorfine ook op de verboden lijst komt te staan. Want daar loopt Arantxa op dit moment van over!
LAATSTE NIEUWS
