Het grootste deel van de drug-crime-series op Netflix heeft een man in de hoofdrol. Bij carteldrama Queen of the South gelden er andere regels. In deze serie zijn het niet de mannen, maar de vrouwen die de dienst uitmaken. En dat maakt het extra interessant…
Queen of the South (Netflix) vertelt het verhaal van de Mexicaanse vrouw Teresa Mendoza (Alice Braga). Teresa is in het begin van de serie een standaard ‘druglord wife’. Ze heeft te weinig vingers om haar ringen aan te schuiven, kleedt zichzelf louter in strakke cocktailjurken en lijkt zich alleen zorgen te maken over de inhoud van haar champagneglas en het aantal nieuwe kledingstukken in de winkelcentrumtassen.
Queen of the South
Het bovenstaande droomscenario verandert drastisch op het moment dat de wegwerpmobiel van Teresa’s liefje Guero afgaat. Slecht nieuws: hij is dood. Op het moment dat Teresa te horen krijgt dat ze het huis moet verlaten, erft ze het criminele leven waar Guero haar al die tijd voor wilde behoeden.
Teresa begint onderaan de kartelladder en werkt zich dankzij heldhaftige opdrachten op tot de vertrouwenskring van drugsbazin Camila Vargas (Veronica Fálcon). Camila is een vrouw die vanuit de Amerikaanse stad Dallas (Texas) een drugsoorlog voert met haar concurrenten én haar man, die in de race is om gouverneur te worden van de Mexicaanse provincie Sinaloa.
(Lees verder onder afbeelding)
Vrouwen aan de macht
Je kijkt deze niet voor het plot, maar voor iets anders. Het is namelijk de opvallende rolverdeling die Queen of the South anders maakt dan de rest van de Narcos-achtige series. Drugscriminaliteit loopt op het gebied van productie en distributie vaak tegen dezelfde problemen aan, dus valt de gemiddelde docudrama over wéér een megalomane drugsbaron regelmatig in herhaling. Bij Queen of the South zien we eindelijk eens wat er gebeurt als vrouwen Pablo Escobar-achtige keuzes moeten maken.
Nikita vibe, Narcos plot
Nikita vocht zich een weg door een mannenwereld in de gelijknamige serie. Teresa verzint liever listige plannen en zet risicovolle ondernemingen op. Toch is er aan klassiek cartelgeweld geen gebrek.
Drugshandel door vrouwenhanden gestuurd heeft een heel ander karakter dan wanneer mannen hun vergulde geweren leegschieten op elkaar. Zou de wereldwijde drugshandel dan tóch beter door vrouwen gerund kunnen worden? Wat we zeker weten: het ziet er in ieder geval een stuk prettiger uit.
