Sinds kort is de spannende oorlogsfilm 1917 in de bioscopen te bewonderen. Deze moderne klassieker komt uit de koker van Sam Mendes. De regisseur van onder andere Skyfall heeft, zoals we van hem gewend zijn, weer een heuse bios-achtbaan gebouwd: spanning, actie, stilte en een orkaan aan geluid wisselen elkaar in rap tempo af. Het gaat soms zó hard, dat de film doet denken aan beroemde Nederlandse pretparkattracties. Welke vrije val, kurkentrekker en draaikolk ga je in 1917 herkennen?
Een sprong in het diepe
De film lijkt bij aanvang een beetje op Drako, het kinderachtbaantje in Walibi: een goede instap, niet te druk en toch interessant genoeg voor de volwassenen. Maar al gauw en volledig uit het niks trekt de film je mee het diepe in. Precies zoals als Baron 1898 in de Efteling, waar je compleet uit het niks naar beneden dondert. Een beetje als Tommen uit Game of thrones, die grappig genoeg in 1917 de hoofdrol speelt.
(Tekst loopt door onder foto)
Knoop in je maag
Dat onbehaaglijke gevoel, die knoop in je maag en de thrill van de val zijn dezelfde gevoelens die je krijgt tijdens het kijken van deze film. Daarbij is de langzame opbouw met dreunende muziek een beetje te vergelijken met de wachtrij voor Platform 13 in Walibi: De plotselinge geluiden van een vliegtuig, bom, explosie of geweerschot schudden je net als de trein van Platform 13 abrupt wakker.
(Tekst loopt door onder foto)
Heen en weer, op en neer
Als een houten achtbaan knalt de film vervolgens van links naar rechts. De twee helden van de film, die een race tegen de klok uitvoeren om een hele divisie te redden van de Duitsers, lijken zelf in een karretje uit Joris en de Draak te zitten. Tegen elkaar racen, continu overal tegenop botsen en bont en blauw, en zeker niet zonder kleerscheuren, uit de rit komen. Net als je denkt dat het even rustig wordt stort je weer in de volgende actiescène.
Zodra je denkt de film eindelijk een beetje door te hebben, gooit Sam Mendes er even een kurkentrekker in. Uit het niks escaleert de hele situatie volledig en moet één van de twee soldaten door allerlei figuurlijke hoepels springen om maar geen kogels in zijn nek te vangen. Als dat per ongeluk dan wel gebeurt is hij elk gevoel van tijd en besef even kwijt: een beetje hetzelfde effect als je Walibi’s Lost Gravity uit stapt.
Vogel Rok
Dan volgen misschien wel de spannendste scènes uit de film, waar een soldaat in het donker moet vluchten van een bombardement, in een dorpje aankomt en alle Duitsers behendig moet ontwijken. Met de spanning in je keel probeer je zo goed als het gaat de actie in het donker te volgen. Alsof je in de pikdonkere Vogel Rok zit baan je je een weg door de donkere straatjes. Buiten adem? Geen tijd, je moet door!
(Tekst loopt door onder foto)
Dan neemt de film gelukkig een welverdiende adempauze. Voor de kijker dan. Een van de hoofdrolspelers moet namelijk happen naar adem, en verzuipt bijna in een wilde rivier die verdacht veel weg heeft van het beruchte Tikibad in Duinrell. In die duivelse draaikolk stoot je ook tegen alles en iedereen aan terwijl je door de stroomversnelling meegenomen wordt. Het zou daarom best kunnen dat er een groep vermiste soldaten op de bodem van het Tikibad ligt…
Al met al is 1917 een film die boeit, je bij de keel grijpt en niet meer los laat. Het heeft alle spanning van een echte achtbaan, maar je hoeft er niet 3 uur voor in de rij te staan. Na deze roetsjbaan van emoties ben je uitgeput, misschien een klein beetje misselijk, maar wel voldaan. Geen wonder dat 1917 hoog op het lijstje voor de Oscars staat!
