De waterpolodames van Nederland verdedigen op dit moment hun Europese titel. Bij het Nederlandse team zijn veel ogen gericht op de 23-jarige Maud Megens. Maar wie is deze jonge topschutter eigenlijk en waarom is ze zo belangrijk voor de Nederlandse ploeg?
Het klinkt al lekker. Maud Megens. Maar zo’n goede, allitererende naam maakt haar nog geen sterspeelster. Daar heeft ze het zwembad voor. Ze is echter geen nieuwe Inge de Bruijn, en ook geen concurrent van Ranomi Kromowidjojo voor een Olympisch ticket. Maud is namelijk de vrouw om naar uit te kijken tijdens het Europees Kampioenschap Waterpolo, waar het Nederlandse damesteam hun titel verdedigt.
Mega Megens
Megens was één van de dames die zich vorig jaar tot Europees Kampioen wist te kronen. Op dat moment speelde Megens niet meer in Nederland, maar kwam ze uit in Amerika. In de USA waren haar prestaties opgevallen door een universiteit die een abonnement heeft op Olympische medaillewinnaars: University of Southern California (USC), ook wel The Trojans genoemd.
Amerika is binnen het waterpolo zo dominant als dat Spanje (en eerder Brazilië en Frankrijk) in het voetbal waren. Team USA is op dit moment regerend Olympisch én Wereldkampioen Waterpolo en staat te boek als een ware waterpolomachine. Tijdens het WK in 2019 nam Nederland het, met Mega Megens natuurlijk in de selectie, tegen de Amerikanen op.
(Lees verder onder de afbeelding)
In een interview met De Volkskrant liet Maud zien dat ze uitstekend op de hoogte is van de Amerikaanse speelstijl en mentaliteit. Maar nog belangrijker: ze lijkt ook te weten hoe je deze kunt verslaan. “Ze hebben alles ingestudeerd”, zei ze destijds tegen de krant, “maar als je impulsief en creatief tegen ze gaat spelen, dan weten ze het niet meer.”
Nederlands Waterpolohoop in droge tijden
Tegenwoordig speelt de 23-jarige Maud haar wedstrijden weer gewoon in Nederland en vertoont ze haar kunsten dus ook op het EK. De aanvalster wist de eerste wedstrijden met het Nederlandse team te winnen, maar zal nog even aan de bak moeten als ze dat Olympische ticket voor zichzelf en haar teamgenoten veilig wil stellen. Dat is ze na de gewonnen Olympische finale van 2008 niet meer gelukt. Op de afgelopen twee Olympische Spelen (2012, 2016) ontbrak de Nederlandse vrouwenploeg bij het waterpolo.
Met andere woorden: Maud is ’s lands waterpolohoop in droge tijden. Ze weet hoe ze een doelpunt maakt, heeft geleerd hoe de Amerikanen hun sport beleven, keerde terug naar Nederland om haar Olympische ambities waar te kunnen maken én weet dus ook hoe ze de regerend kampioen kan verslaan. Want een Europese titel is leuk, meedoen op een Wereldkampioenschap is nóg leuker, maar een nieuwe Olympische titel zou helemaal het einde zijn.
