Zou de bio-industrie er uit solidariteit ook gewoon mee stoppen nu?
Het is 4 oktober: Dierendag. Een dag waarop iedereen lief voor dieren zou moeten zijn. Maar Marianne Thieme, dierenknuffelaar bij uitstek, heeft deze week juist gebruikt om alle beestjes in Nederland een spreekwoordelijke klap in ’t gezicht te geven: de Partij voor de Dieren-fractievoorzitter gaat na 17 jaar stoppen, en vertrekt daarmee ook meteen uit de Tweede Kamer. Niet alleen hond en poes gaan haar missen, maar wij stiekem ook een beetje!
Een beetje gek, wel lekker
In 2002 kwam Marianne Thieme met een knal de politiek binnen. Dierenrechten? Daar hadden we in Nederland nooit nog echt bij stilgestaan. Puur op wils- en dramkracht is ze in de Tweede Kamer terechtgekomen. Want over Marianne kan je zeggen wat ze wilt, maar de bevlogen, soms maniakale manier waarop ze haar plannetjes door probeert te drukken dwingt een vreemd soort respect af. Voor ons is het al onbespreekbaar om dat ene sappige kippenborstje of biefstukje dat we twee keer per maand eten op te geven. We voelen ons dan ook een soort Marianne-light als we één keer ’n vleesloze maaltijd op tafel weten te zetten! Dat verbleekt natuurlijk bij de tijd en moeite die Thieme in haar ideologie heeft gestoken. Maar ze is moegestreden. Op. Maar iets in ons zegt dat ze niet met pensioen gaat hoor. Die staat over een maand met een baret en een spandoek ergens op de barricades, let maar op. Met die herkenbare, ongeëvenaard intense blik in haar ogen. Die steeds in de hoek van de kamer-pissende hond van je zou er in één oogopslag zindelijk van worden. Op óns heeft die blik een hele andere uitwerking. Heeft toevallig met ’n ander dierlijk instinct te maken…
Ze werd door de jaren heen wel eens gek genoemd. Dat ze elk microfoonmomentje in de Kamer afsluit met ‘stop de bio-industrie’, of dat ze met Prinsjesdag wortelen of insecten op haar jurk plakt helpt dan natuurlijk niet echt mee. Wij geloven heilig dat ze zich bewust was van die stempel, en dat ze ‘m met trots gedragen heeft. Feit blijft dat deze ‘gekke’ vrouw de Kamer de afgelopen 17 jaar kleur gaf. En ze is nog leuk om naar te kijken ook! Daarom: bedankt Marianne, fijne Dierendag!